آتش دل

بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد آزمودم دل خود را به هزاران شیوه هیچ چیزش بجز از وصل تو خشنود نکرد آنچه از عشق کشید این دل من ٬که نکشید وانچه در آتش کرد این دل من ٬عود نکرد گفتم : ”این بنده نه در عشق گرو کرد دلی؟“ گفت دلبر که: ”بلی کرد ! ولی زود نکرد! “ گر چه آن لعل لبت عیسی رنجورانست دل رنـجـور مـــرا چارهء بهـــبـــود نکرد جانم از غمزهء تیر افکن تو خسته نشد زانکه جز زلف خوشت را زره و خود نکرد بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد آب بر آتش تو ریختم و سود نکرد

نوشته های دیگران()

رد پای کبوتر

دستم نه، اما دلم به هنگام نوشتن ِ نام ِ تو می لرزد! نمی دانم چرا وقتی به عکس ِ سیاه و سفید این قاب ِ طاقچه نشین نگاه می کنم، پرده ی لرزانی از باران و نمک چهره ی تو را هاشور می زند! همخانه ها می پرسند: این عکس کوچک ِ کدام کبوتر است، که در بام تمام ترانه های تو رد ِ پای پریدنش پیداست؟ من نگاهشان می کنم، لبخند می زنم و می بارم! حالا از خودت می پرسم! نازنین! آیا به یادت مانده آنچه خاک ِ پُشت ِ پای تو را در درگاه ِ بازنگشتن گِل کرد، آب ِ سرد ِ کاسه ی سفال بود، یا ....

نوشته های دیگران()

آرامش

می‏خوام به ساحل آرامش برم.

 آرامش واژه‏ای کم‏یاب و نادر!

اما زیبا و پرمعنا....

نوشته های دیگران()

در عشق و انتظار

آتش دل
رد پای کبوتر
سبو شکسته
در عشق و انتظار